اولین لنزهای پلاستیکی برای عینک در دهه 1940 تولید شد. ماده ای با اختصارADC
allyl diglycol carbonate
برای مدتی به عنوان جایگزینی برای شیشه بر بازار تسلط داشت.
لنزهای ADC دارای چندین عیب بودند، از جمله ضریب انکسار کم که باعث افزایش ضخامت عدسی می شود و از نظر زیبایی عینک را غیر جذاب میکند. این مشکل منجر به تقاضا برای مواد باضریب انکسار(فشردگی)بالا شد. بعدها، مواد پلاستیکی مانند اکریلیک و پلی کربنات به عنوان مواد با ضریب انکسار متوسط برای عدسی های عینک مورد استفاده گسترده قرار گرفتند. با این وجود، مسائل مختلفی از جمله خطاهای رنگی و منحنی باقی ماند.
عدسیهایی مشهور بهCR39
(colombia resin-39)
این عدسیها در واقع همین نوع پلیمر است که در پروژه ای به همین نام در سال ۱۹۴۰میلادی انجام شد و ردیف ۳۹ام رزین های مورد مطالعه بود.
در سال ۱۹۸۷شرکتoptima Incسری محصولات با ضریب انکسار بالا با نام تجاری®HYPERINDEXرا با ضریب انکسار1.60به بازار معرفی کرد.
این عدسی،سه مزیت سبک وزن، فوق العاده نازک و واقعاً بدون اعوجاج بودن را در یک محصول عدسی ترکیب کرد. این لنز نه تنها سبک و بسیار نازک بود، بلکه در مقایسه با سایر مواد پلاستیکی، سطح بی‌سابقه‌ای از وضوح اپتیکال را نیز ارائه می‌کرد. این لنز ظاهر زیبایی چشم ها و عینک ها را به طور چشمگیری بهبود بخشید و بسیاری از شکایات رایج عینک را از بین برد.
همچنین در سال۱۹۹۲نیز عدسی با ضریب فشردگی HYPERINDEX® 1.66 که ۴۵ درصد نازک‌تر و سبک‌تر از پلاستیک معمولی، ۵۰ درصد نازک‌تر و ۸۰ درصد سبک‌تر از شیشه‌های سنتی، و ۲۷ درصد نازک‌تر و سبک‌تر از برند 1.60 HYPERINDEX® بود به بازار عرضه شد.شرکت optimaدر سال۱۹۹۵عدسیهای تدریجی با این ضریب انکسار را ارائه داد.

عدسیهایMR
در دهه ۱۹۸۰ شرکتMitsui Chemicals از رزین یورتان که مقاومت بالایی در برابر ضربه از خود نشان می داد، به عنوان ماده عدسی عینک استفاده کرد. این شرکت اتم های گوگرد را برای بهبود ضریب انکساردر ساخت ماده ای بر اساس مفهوم جدیدی به نام عدسی تی یورتان معرفی کرد. در سال۱۹۸۷این شرکت MR-6™ را تولید کرد که اولین محصول از سری محصولات برند MR™ بود. این ماده عدسی اپتیکی بر اساس ساختار مولکولی نوآورانه‌ای ساخته شده بود و ضریب انکسار 1.60، عدد Abbe بالا و چگالی کمی داشت و راه را برای عصر جدیدی از عدسیهای عینک با فشردگیهای بیشتر هموار کرد.پیشرفت ضریب انکسار به ترتیب زیر در سالهای بعد ابداع شد.

عدسیهای پلی کربنات

عدسی پلی کربنات، ساخته شده از پلیمر ترموپلاستیک از گروه کربنات است.پلی کربنها ازمتراکم ساختن اسید کربنیک و بیسفنول ساخته می شود.این ترکیب در سال۱۹۵۳میلادی توسطFox وSchnellبطور جداکانه ابداع گردید.لنز های اپتیکی پلی کربنات حدود ده برابر بیشتر از لنزهای پلاستیکی در برابر ضربه مقاوم است.

پلی کربن در دهه ۱۹۷۰ توسط فضانوردان به عنوان محافظ کلاه ایمنی استفاده شد.
عدسیهای عینک پلی کربنات توسط شرکت Gentex در اوایل دهه ۱۹۸۰ به بازار معرفی شدند. ضریب شکست بالای 1.59 آنها باعث شد سبک ترین و نازک ترین لنزهای موجود در آن زمان باشد.
این عدسی ها اکنون به یکی از محبوب ترین عدسیهای عینک تبدیل شده اند .

عدسیهای ترایوکسTrivex
این جنس از عدسی های پلاستیکی توسط شرکت صنایعPPGدر سال ۲۰۰۱به بازار اپتیک عرضه گردید.
این پلیمر از یورتان بر پایه مونومر باروش تزریقی ساخته می شود و مواد در درون قالب به آرامی پخته می شود تا شکل گیرد.این فرایند باعث بهبود خواص اپتیکی نسبت به عدسیهای پلی کربنات می گردد.در عین حال که خاصیت نشکن بودن را دارد ولی ضخامت آن ده درصد بیشتر از پلی کربنات است.
در حال حاضر شرکتهای مختلف مونومرهای متعددی را با خواص اپتیکی متفاوت ارائه میدهند،این مسأله باعث تغییراتی در قیمت انواع عدسی های اپتیکی عینک می گردد،علاوه براین نوع و کیفیت پوشش های ضد بازتاب(آنتی رفلکس),مقدار اصلاح سطح عدسی(corrective lenses)و تیراژ تولید بر روی قیمت تمام شده انواع عدسی تاثیر مستقیم دارد.

  نویسنده : اپتومتریست محسن شاهپری