گلوکم یا همان آب سیاه به كاهش پیشرونده میدان بینایی و کاهش پیشرونده حدت بینایی در بستر زمان که ناشی از افزایش فشار چشم و زوال عصب باصره می باشد اتلاق می شود.علائم این بیماری بستگی مستقیمی دارد به انواع آن و در حقیقت بیماری گلوکم یک بیماری واحد یست بلکه طیفی از چند بیماری است و به دو دسته کلی زاویه باز و زاویه بسته تقسیم می شود که نوع اول شایعتر می باشد.در نوع اول با افزایش سن تخلیه مایع درون چشم دچار اختلال شده و در پیامد آن فشار چشم نیز افزایش پیدا می کند.دامنه نرمال فشار چشم از 10 تا 21 میلیمتر جیوه می باشد و اگر فشار چشم از این مقدار بیشتر شود سر عصب باصره از نظر خونرسانی و عملکرد دچار اختلال ميشود . مهمترین و تاسف بارترین نکته در مورد گلوکم زاویه باز مرموز بودن آن است چون بیمار تا زمانی که میدان بینایی خود را از دست ندهد متوجه علائم این بیماری نمی شود.میدان بینایی فرد مبتلا از منطقه محیطی محدود می شود تا اینکه در مراحل پایانی بصورت یک دید تونل در می آید و فرد وقتی بیماری اش خیلی پیشرفت کرده است به پزشك مراجعه می کند و این بیماری از این نظر خیلی موذي می باشد و در مورد این بیماران پیشگیری مهمترین بخش درمان می باشد.نوع دوم گلوکم زاویه بسته می باشد که در اقلیت می باشند و در این افراد زاویه بصورت ناگهانی بسته شده و فرد با قرمزی چشم،درد و اشک ریزش پیش ما مراجعه می کنند معمولا این افراد بویژه زمانی که هوا تاریک است دچار حمله می شوند و دچار حالت تهوع شده و درد شدیدی در قسمت پیشانی احساس می کنند.این افراد چون علائم خاصی دارند براحتی شناسایی و درمان می شوند اما این تعداد اقلیت هستند گلوكوم بعد از كاتاراكت دومين علت نابينايي ميباشد . بیماران زمانی به پزشك مراجعه می کنند تا قسمت اعظمی از میدان بینایی خود را از دست داده اند.تشخيص بموقع مهمترين راه پيشگيري از آسيب به بينايي است .در مطالعه ای که در آمریکا انجام داده شده است نشام ميدهد كه 50 درصد از بیماران گلوکمی بموقع تشخیص داده نشده اند و این آمار در کشور ما چیزی در حدود 90 درصد می باشد و این یعنی در کشور ما از هر ده بیمار فقط یک نفر هست که بموقع تشخیص داده شده است. افراد بالای چهل سال بویژه آنهایی که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند بيشتر در خطر اين بيماري هستند و بايد بادقت بيشتري از نظر عصب باصره و فشار چشم معاینه شوند.

منابعwww.optazar.ir , www.aoa.org